Welkom

Halim probeert te zien wat voor kleur ogen de nieuwe meester heeft, maar hij kan het niet ontdekken. De glazen in de bril van meester Sjoerd zijn donkergekleurd. Diego stoot Halim aan. ‘Waarom heeft de meester zijn zonnebril nog op in de klas?’

Er klinkt een harde klik als Tess het knopje van het fototoestel indrukt. Dan hoort ze een ander geluid. Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, zegt het fototoestel. Het klinkt een beetje als muziek, maar het is niet echt mooie muziek.

Het lijkt wel een optocht. Een vader voorop en daarachter zes kinderen met een rugzak. Ze stappen flink door en kletsen ondertussen honderduit. Waar gaan ze naartoe?

‘Zes en vier erbij, dat is tien, ik weet het zeker’, mompelt Diego terwijl hij naar huis loopt. Zijn rugzak bungelt aan één arm, maar zijn vingers gebruikt hij om te tellen. Zes vingers, vier vingers erbij.

Met een zacht doekje poetst oma de appel. Aliya kijkt met bewondering toe hoe de appel steeds meer gaat glimmen. Het wangetje van de appel wordt steeds roder. Ze krijgt zin om een hap te nemen.
‘Mag ik ‘m nu, oma?’
Aliya pakt de appel voorzichtig aan en drukt ‘m tegen haar gezicht. Alsof Aliya zo zelf ook een glimmen...

Heel langzaam doet Tess de deur van de koelkast dicht. Met een ruk doet Tess de deur weer open. Ze gluurt naar binnen. Terwijl ze de deur van de koelkast weer dichtdoet, houdt ze haar hoofd in de koelkast. Als de deur niet verder dicht kan, trekt ze langzaam haar hoofd uit de koelkast, maar probeert, terwijl ze lang...

Aliya rent hard voorbij, alsof iemand achter haar aanzit. Lynn en Tess kijken op van hun zandgebakjes. Waar gaat ze naartoe? Ze kijken Aliya na tot ze de hoek van het plein om is. Tess haalt haar schouders op en zegt: ‘U wilde drie aardbeiengebakjes? Of vier?’ Tess gniffelt, maar voor ze antwoord kan geven, rent Ali...

Felice slaat met de voordeur.
Beng! Ze schrikt er zelf van. Toch stampt ze boos verder naar binnen, de woonkamer in. Vandaag is oma er. Oma ziet er geschrokken uit.
‘Kind, heb je de wind meegebracht? De deur!’
Felice gromt alsof ze een boze tijger is en loopt naar de keuken.
‘Hallo oma, wat leuk dat je er bent!’, zegt...

Iedere ochtend, als de meeste mensen nog slapen, sluipt de moeder van Aliya zachtjes door de voordeur naar buiten. Ze wandelt door de straten, door het park, het bos, langs de weilanden en weer terug. Ze doet dat elke dag, of het nu regent of droog is en ze is vaak meer dan een uur onderweg. En als de moeder van Ali...

De kinderen op het voetbalveldje zien dat Halim aan komt rennen. ‘Hé, doe je mee?’ roept iemand.

Maar Halim is buiten adem als hij bij het veldje is. Hij houdt zich vast aan een van de doelpalen.

Diego loopt naar hem toe. ‘Hoi Halim! Ben je moe?’ Hij geeft Halim een beuk op zijn schouder.

‘Tess, houd de deur eens open!’ Opa staat met een grote doos voor de achterdeur. Hij komt naar binnen, het past maar net. Hij schopt zijn klompen uit, maar houdt de doos stevig vast. ‘Wat heb je daar opa?’

Het is oudejaarsavond. Buiten is het donker, het vuurwerk is nog niet begonnen. Binnen is het warm en knus. Iedereen ziet er prachtig uit. Er zijn vrouwen met glinsterende jurken, en mannen in nette pakken met glimmende stropdassen.

‘Ik heb het gevoel dat ik vandaag een avontuur ga beleven’, zei Lynn toen ze de klas binnenstapte. Halim hoorde haar. ‘O ja?’ Ze knikte.

Oma bleef maar roepen dat Tess binnen moest komen. Ze kon het in de verte horen. Maar Tess luisterde niet. Steeds verder liep ze het bos in.

Nog een stukje, en nog een stukje. Ze sprong over een grote tak en kroop onder een struik door. Ze wist niet waar ze uit zou komen, maar het moest wel een magische plek zijn.