
Vingers opsteken verboden
Dialogische gesprekken met kleuters
Stel, je gaat in het buitenland wonen. Natuurlijk vind je dit enorm spannend. Alles is er nieuw, maar je hebt enorm veel zin in dit avontuur. Omdat je er zeker van wilt zijn dat je je zaken kunt regelen en een gesprek kunt voeren met de lokale bevolking, ga je op taalles. Tijdens de les merk je dat de docent voornamelijk aan het woord is en je niet mag praten. Je wordt vooral geacht te luisteren. De docent stelt vragen, maar geeft je zelden de beurt als je je vinger opsteekt. En áls je de beurt krijgt, weet je het antwoord niet en ervaar je een groot gevoel van onvermogen en frustratie. Je vraagt je af: hoe ga ik de taal ooit machtig worden? Dit voorbeeld klinkt misschien vreemd in de oren. Toch speelt dit zich dagelijks af op veel scholen. De leerkracht is aan het woord en de kinderen luisteren. Mariska Rave doet dit anders. Ze is sinds 1999 actief als leerkracht en is werkzaam in groep 1/2 op Onze Amsterdamse School. In haar groep mogen kinderen vrijuit praten en hoeven ze nooit hun vinger op te steken. Ze leert haar kinderen gesprekstechnieken, omdat dit volgens haar een betere voorbereiding is op de ‘echte wereld’.